روز شکرگزاری (Thanksgiving Day) یکی از مهمترین و دوستداشتنیترین تعطیلات ملی در ایالات متحده آمریکا است. این روز، به عنوان روزی برای قدردانی از نعمتها و برکتهای زندگی، با گردهمایی خانوادگی و جشنهای فراوان جشن گرفته میشود. اما ریشههای این روز به چه زمانی بازمیگردد و چگونه به سنت ملی آمریکا تبدیل شده است؟
تاریخچه روز شکرگزاری:
باور عمومی بر این است که اولین روز شکرگزاری در سال 1621 توسط مهاجران انگلیسی که به تازگی در مستعمره پلیموث (Plymouth) مستقر شده بودند، برگزار شد. این مهاجران که به عنوان پیلگریمز (Pilgrims) شناخته میشدند، پس از یک زمستان سخت و دشوار، با کمک بومیان آمریکا (به ویژه قبیله وامپانواگ Wampanoag) توانسته بودند به فصل برداشت موفق برسند. به منظور ابراز قدردانی از خداوند و از بومیان آمریکا برای کمکهایشان، آنها به مدت سه روز یک جشن بزرگ با مشارکت بومیان برگزار کردند. این جشن، شامل غذاهای محلی مانند بوقلمون، ذرت و کدو تنبل بود.
با این حال، باید توجه داشت که داستان اولین روز شکرگزاری به این سادگی نیست. برخی از مورخان بر این باورند که این داستان سادهسازی شده و به شکل ایدهآل شدهای ارائه شده است. واقعیت پیچیدهتر از این است و دیدی مثبتتر از روابط اولیه بین بومیان آمریکا و مهاجران اروپایی ارائه میدهد. روابط بین پیلگریمز و بومیان آمریکا به مرور زمان پیچیده و پر از تناقض شد و سرانجام به جنگ و نابودی منجر شد.
در واقع، جشنهای شکرگزاری در طول تاریخ به اشکال مختلف و در زمانهای متفاوت در مستعمرات مختلف آمریکا برگزار میشد. جشنهای مشابهی در دههها و قرنهای بعد در سایر نقاط آمریکای شمالی برگزار گردید. اما تبدیل روز شکرگزاری به یک سنت ملی، فرآیند پیچیدهای بود.
جورج واشنگتن، در سال 1789، اولین روز شکرگزاری ملی را اعلام کرد. اما این روز به طور رسمی به عنوان تعطیلات ملی تا سال 1863 توسط ابراهیم لینکلن، رئیس جمهور وقت آمریکا، اعلام نشد. لینکلن، در اوج جنگ داخلی آمریکا، روز شکرگزاری را به عنوان روزی برای اتحاد و شکرگزاری از خداوند برای پیروزی بالقوه در این جنگ اعلام کرد.
از آن زمان به بعد، روز شکرگزاری به یک سنت پایدار و محبوب ملی در آمریکا تبدیل شد. این روز معمولاً در چهارمین پنجشنبه ماه نوامبر برگزار میشود.
سنتهای روز شکرگزاری:
سنتهای روز شکرگزاری در طول زمان تغییر کرده است، اما برخی از سنتها همچنان به طور گسترده رعایت میشوند. مهمترین سنت روز شکرگزاری، گردهمایی خانوادگی است. خانوادهها از سراسر کشور برای صرف یک وعده غذایی بزرگ و جشن گرفتن با یکدیگر گرد هم میآیند.
غذاهای سنتی روز شکرگزاری:
غذاهای سنتی روز شکرگزاری شامل بوقلمون سرخ شده یا پخته شده، سس غلیظ، پوره سیب زمینی، چاشنیهای مختلف، سالاد، خورش ذرت، پودینگ و پای کدو تنبل است. این غذاها نمادی از نعمتهای فصل پاییز و نمادی از قدردانی از نعمت های زندگی هستند.
اهمیت روز شکرگزاری:
اهمیت روز شکرگزاری فراتر از یک وعده غذایی جشن بزرگ است. این روز فرصتی را برای خانوادهها و دوستان فراهم میکند تا به خاطر نعمتها و برکتهای زندگی از یکدیگر قدردانی کنند. این روز همچنین فرصتی برای انعکاس بر روی موفقیتها، چالشها و تجربیات گذشته و برنامه ریزی برای آینده است.
در دنیای امروز، روز شکرگزاری همچنین فرصتی برای یادآوری اهمیت کمک به نیازمندان و به اشتراک گذاری نعمتها با دیگران است. بسیاری از افراد و سازمانها در روز شکرگزاری به افراد بی خانمان و فقیر غذا و کمکهای دیگری ارائه میدهند.
انتقادات روز شکرگزاری:
علی رغم جنبههای مثبت روز شکرگزاری، این روز همچنین انتقاداتی به همراه داشته است. برخی از افراد به نحوه نشان داده شدن روابط بین مهاجران اروپایی و بومیان آمریکا در داستان Thanksgiving معترض هستند. در واقع، این داستان اغلب تاریخچه پیچیده و خشونت بار استعمار آمریکا را نادیده میگیرد.
همچنین، برخی از افراد بر این نظر هستند که روز شکرگزاری تنها روی نعمتها و برکتهای زندگی متمرکز است و به چالشهای اجتماعی و اقتصادی توجه کافی نمیکند.